همه چیز نابود شده است، نخستین‌شان شعر،
سپس خواب، و بعد هم روز.
و بعد هم هر چه به جا مانده از روز،
و آن‌ها که متعلق‌اند به شب:
آن‌گاه که دیگر،
چیزی برای نابود شدن نماند،
چیزهای بیشتری نابود شدند، و باز هم بیشتر،
تا بدان‌جا که از هیچ هم کمتر بر جای ماند، حتی خود من.
و آن‌گاه تنها، تهی محض بود
...