رواندرمانی، هم نوعی هنر قلمداد شده است و هم نوعی علم. یکی از درونمایههای محوری کتاب اصول رواندرمانی این است که رواندرمانی نه صرفاً هنر است و نه صرفاً علم، بلکه هر دو است. رواندرمانی تاثیرگذار هنری است که بر علم تکیه دارد.
این کتاب مجریان رواندرمانی را مخاطب قرار میدهد و در اصل، راهنمای علمی اصول و اجرای رواندرمانی در طبابت بالینی است. دو اندیشه کلیدی خطوط معرفی اصول را در ویرایش سوم ترسیم میکند. اول اینکه اجرای رواندرمانی باید مبتنی بر مفاهیم باشد و دوم اینکه اجرای رواندرمانی باید مبتنی بر شواهد باشد. این درسنامه هم به آنچه درمانگران باید در کار با بیماران انجام دهند میپردازند و هم به اینکه چه وقت و چگونه باید این راهبردها را اجرا کنند. علاوه بر این، به اینکه چرا درمانگران باید روش خاصی را در زمان خاصی به کار گیرند، یعنی اصول مفهومیای که همیشه باید سرمشق تصمیمات درمانگران باشد، توجه دارد.