ایروینگ استون

شور زندگی

(داستان ونسان وان گوگ (1853-1890م)،داستان های آمریکایی،قرن 20م)

ملوان بر پشت اسب؛داستانی شور انگیز درباره جک لندن

(داستانهای آمریکایی،قرن 20م)

رنج و سرمستی (2جلدی)

(داستان های آمریکایی میکل آنژ،قرن 20م،مقدمه:بهائالدین خرمشاهی)

جک لندن دریانورد اسب سوار (داستان زندگی پرماجرای جک لندن)

(داستان های آمریکایی،قرن 20م)

شور زندگی (گالینگور)

رنج و سرمستی (گالینگور)

این رمان شامل زندگی‌نامه و سرگذشت خالق هنر و مجسمه‌ساز، میکل آنژ است. در زمان خواندن این کتاب، هم‌زمان با او رنج می‌کشیم و سرمست می‌شویم. میکل آنژ به نقاشی تشریحی می‌پرداخت. در ابتدا وی تنها توجه عمده‌اش به مرمر بود و این که چه چیزی می‌تواند از آن استخراج کند. همواره خواستار آن بود که مجسمه‌هایش نمودار و آیت چیزی مهم باشند. تعهد دشوار او به خودش آن بود که در دل مرمر روحی تابنده بازنهد، و با این وجود، حتی در موضوع‌های مذهبی نیز احساسش عمیقا متوجه تمامی انسانی بود که می‌تراشید. تمامی اعضای پیکر بایست زنده می‌بود. او معتقد بود هنر یک دشمن دارد و آن جهل است. هر اثر هنری تمثال سازنده آن است. مجموعه آثار میکل آنژ شامل؛ مجسمه‌های هرکول، بام، شام و... است.

شور زندگی

ایرونیگ استون در شور زندگی داستان زندگی «ونسان وان گوگ» را به زیبایی به تصویر می‌کشد. استون زندگی پرتکاپو و پرعذاب وان گوگ را نه به عنوان نقاش بلکه به عنوان شخصیتی برآشوب در قالب روایتی مملو از شور و احساس و عاطفه ارائه می‌دهد، طوری که خواننده حتی یک لحظه نمی‌تواند از کتاب جدا شود.

شور زندگی (گالینگور)

وان گوگ به نقاشی دست زد، زیرا در پی یافتن وسیله‌ای بود که با آن «عطش درونی» خود را فرونشاند. اگر نگوییم که بار رسالتی بر پشت داشت، باری ناگزیر به تصور این معنائیم که سرچشمه نیرویی قهار، نظیر همان نیرویی که در شکم کوه آتشفشان است، در نهاد او بود و او می‌بایست دهانه‌ای بیابد تا راه آن را به بیرون بگشاید. وان گوگ یکی از کسان کمیابی بود که سفر زندگی را از طریق شاهراه در پیش نمی‌گیرند، یعنی جاده‌ای که کوفته شده و قافله بشریت عادی آن را می‌پیماید و آرام آرام، بی‌دغدغه گم شدنی، به پایان می‌رساند. مردانی چون وان گوگ به کوره راهی باریک و سنگلاخ پای می‌نهد، راهی سردرگم و پیچ در پیچ که از هیچ سو به مقصد نمی‌پیوندد؛ در واقع، مقصد اینان دست نیافتنی است، زیرا سر خود را بلند نگاه می‌دارند و بر افق پهناور و دور نظر می‌دوزند و هر چه بیشتر می‌روند، افق دورتر می‌نماید.

شور زندگی (گالینگور)

وان گوگ به نقاشی دست زد، زیرا در پی یافتن وسیله‌ای بود که با آن «عطش درونی» خود را فرونشاند. اگر نگوییم که بار رسالتی بر پشت داشت، باری ناگزیر به تصور این معنائیم که سرچشمه نیرویی قهار، نظیر همان نیرویی که در شکم کوه آتشفشان است، در نهاد او بود و او می‌بایست دهانه‌ای بیابد تا راه آن را به بیرون بگشاید. وان گوگ یکی از کسان کمیابی بود که سفر زندگی را از طریق شاهراه در پیش نمی‌گیرند، یعنی جاده‌ای که کوفته شده و قافله بشریت عادی آن را می‌پیماید و آرام آرام، بی‌دغدغه گم شدنی، به پایان می‌رساند. مردانی چون وان گوگ به کوره راهی باریک و سنگلاخ پای می‌نهد، راهی سردرگم و پیچ در پیچ که از هیچ سو به مقصد نمی‌پیوندد؛ در واقع، مقصد اینان دست نیافتنی است، زیرا سر خود را بلند نگاه می‌دارند و بر افق پهناور و دور نظر می‌دوزند و هر چه بیشتر می‌روند، افق دورتر می‌نماید.

رنج روح داستان زندگی زیگموند فروید

زیگموند فروید اکنون یکی از مشهورترین مردان جهان شده بود. نازی‌ها که آثار او را به طور رسمی جزو اوراق ضاله و کتب گمراه کننده اعلام کردند، طی یک مراسم پر سر و صدا کتاب‌هایش را از کتاب‌فروشی‌ها جمع کردند و آتش زدند. بولیت سفیر ایالت متحده در پاریس از روزولت خواست که در ماجرا وساطت کند. بولیت همچینین به سفیر آلمان در پاریس فشار آورد که دولت خود را برای صدور مدارک لازم برای خروج خانواده فروید متقاعد کند. فروید به اصرار پدر یکی از بیمارانش نسخه‌ای از کتابش را برای موسولینی فرستاد و او شخصا از آدولف هیتلر خواست اجازه خروج خانواده فروید را از وین صادر کند.

شور زندگی

وان گوگ به نقاشی دست زد، زیرا در پی یافتن وسیله‌ای بود که با آن «عطش درونی» خود را فرونشاند. اگر نگوییم که بار رسالتی بر پشت داشت، باری ناگزیر به تصور این معنائیم که سرچشمه نیرویی قهار، نظیر همان نیرویی که در شکم کوه آتشفشان است، در نهاد او بود و او می‌بایست دهانه‌ای بیابد تا راه آن را به بیرون بگشاید. وان گوگ یکی از کسان کمیابی بود که سفر زندگی را از طریق شاهراه در پیش نمی‌گیرند، یعنی جاده‌ای که کوفته شده و قافله بشریت عادی آن را می‌پیماید و آرام آرام، بی‌دغدغه گم شدنی، به پایان می‌رساند. مردانی چون وان گوگ به کوره راهی باریک و سنگلاخ پای می‌نهد، راهی سردرگم و پیچ در پیچ که از هیچ سو به مقصد نمی‌پیوندد؛ در واقع، مقصد اینان دست نیافتنی است، زیرا سر خود را بلند نگاه می‌دارند و بر افق پهناور و دور نظر می‌دوزند و هر چه بیشتر می‌روند، افق دورتر می‌نماید.

شور زندگی (زندگی ونسان وان گوگ)

وان گوگ به نقاشی دست زد، زیرا در پی یافتن وسیله‌ای بود که با آن ((عطش درونی)) خود را فرونشاند. اگر نگوییم که بار رسالتی بر پشت داشت، باری نگریز به تصور این معنائیم که سرچشمه نیرویی قهار، نظیر همان نیرویی که در شکم کوه آتشفشان است، در نهاد او بود و او می‌بایست دهانه‌ای بیابد تا راه آن را به بیرون بگشاید. وان گوگ یکی از کسان کمیابی بود که سفر زندگی را از طریق شاهراه در پیش نمی‌گیرند، یعنی جاده‌ای که کوفته شده و قافله بشریت عادی آن را می‌پیماید و آرام آرام، بی‌دغدغه گم شدنی، به پایان می‌رساند. مردانی چون وان گوگ به کوره راهی باریک و سنگلاخ پای می‌نهد، راهی سردرگم و پیچ در پیچ که از هیچ سو به مقصد نمی‌پیوندد؛ در واقع، مقصد اینان دست نیافتنی است، زیرا سر خود را بلند نگاه می‌دارند و بر افق پهناور و دور نظر می‌دوزند و هر چه بیشتر می‌روند، افق دورتر می‌نماید.