پروفسور حسابی در بازگویی روزهای بازپسین از همه می‌گویند؛ از پدر، مادربزرگ، همسر و هرکس که در گذر زندگی دست و آغوشی با مهربانی به سویشان گشوده‌اند.
از مادربزرگ خود بارها با لفظ خانم یاد می‌کنند و آنجا که فرزندشان در پرسشی ناخواسته و نا به هنگام از لفظ خانم و آقا و تاکید همواره‌ی پدر می‌پرسند در پاسخ به تاکید می‌گویند: خانم و آقا بودن آسان نیست، سابقه، تربیت و نجابت باید فراهم باشد. ایمان و اعتقاد از ارکان و خانم و آقا بودن است، اگر خانم و آقایی به این مرتبه برسند، می‌دانند که چه کارهایی باید انجام دهند. یا به قول حافظ آن‌قدر هست که بانگ‌جرسی می‌آید ... خانم و آقا هیچ‌گاه دروغ نمی‌گویند و در نشست و برخاست و خیلی از مسائل اجتماعی آداب لازم را رعایت می‌کنند.