این کتاب مدعی نیست که چیزی بیش از گواهی و شهادت مستقیم دربارۀ چند نفر از چهره‌های سیاسی همزمان ما می‌باشد. من چیزی بیش از این را قول نمی‌دهم، منظورم خودداری از تعهّد و اظهار نظرهای تاریخی و روزنامه نگاری می‌باشد. البته نباید این کتاب را مجموعه‌ای از مصاحبه‌های ساده برای طالبان قدرت و ضد قدرت به حساب آورد. من احساس نمی‌کنم که اینگونه باشم. من همچون ضبط صوت سرد و بدون احساسی نبوده‌ام که کارم فقط ضبط گفتارها باشد، بلکه روی هر یک از این تجربه‌های شغلی، قسمتی از وجودم را مایه گذاشتم. آنچه را که می‌دیدم و احساس می‌کردم که به کارم ربطی دارد، رویش مکث می‌کردم و درباره‌اش چیزهای دانستنی را درمی‌یافتم. البته این موضوع به شخص خودم مربوط بوده و احساس می‌کردم که از لحاظ شغلی روزی مورد استفادۀ من واقع خواهد شد (در حقیقت من همیشه دنبال مطلبی هستم که نیازمند تحقیق و تعمّق است و به پی گیری مداوم احتیاج دارد، این اخلاق ذاتی من است.
بنابراین برای دیدن این چهره‌های سیاسی تاریخ و یا برای بیان تشریح احوال آنان و به عنوان یک خبرنگار آرام و خونسرد نرفته ام. با احساس تمام، با هزاران شور و اشتیاق و با داشتن هزاران سؤال در مخیله‌ام پیش آنها رفته‌ام. این سئوالات قبل از آنکه روی شانۀ آنها سنگینی کنند روی شانۀ من سنگینی می‌کردند، و به امید فهمیدن اینکه به چه طریقی این افراد، وقتی که ثروتمند هستند و زمانی که صاحب قدرت نیستند، دربارۀ آینده و سرنوشت ما تصمیم می‌گیرند، با اغلب آنان ملاقات شده است. مثلاً اینکه آیا تاریخ توسط همۀ افراد اجتماع ساخته می‌شد، یا عده معدودی هستند که تاریخ را می‌سازند.