اورهان پاموک

شب های طاعون

(داستان های ترک استانبولی،قرن 20م)

برف

1ورهان پاموک نامی بی‌نیاز از معرفی است و خوانندگان جدی ادبیات داستانی، آثار این نویسنده برنده نوبل را می‌شناسند. «برف» پنجمین رمان اورهان پاموک است و تنها اثر سیاسی او. رمان «برف» داستان حضور شاعر و روزنامه‌نگاری به نام کا در شهری به نام کارس است که خبری مهم تمام آن را دربر گرفته است: اپیدمی خودکشی. خودکشی دخترانی که در تنگنای پذیرفتن یا پس زدنِ جبری که بر آنها تحمیل شده است، مرگ را برگزیده‌اند. اما در این میان کا گرفتار عشقی قدیمی و شعله فروکش‌نکرده آن می‌شود. رمان «برف» روایتگر داستانی عاشقانه است که در پس‌زمینه مشوش ترکیه امروز که سرشار از تنش است اتفاق می‌افتد. داستانی عاشقانه که در فضای زیبا و البته فریبکار شهری مرزی که درگیر بورانی سخت شده است شکل می‌گیرد. عشق و خیانت، طنز و تراژدی، خوشبختی و فاجعه، ایمان و شک، چارچوب رمان «برف» را می‌سازند. رمانی سیاسی-فلسفی و نوآری عاشقانه در آوردگاه تردید و تعصب.

یادداشت‌هایی درباره زندگی

ارهان پاموک، نویسنده کتاب سیاه، نام من سرخ، شوری در سر، شب‌های طاعون و ... جستارهای درخشانی دارد که این کتاب منتخبی از آن‌ها به همراه چند گفتگوست؛ جستارهایی که در این کتاب گرد آمده‌اند از دو کتاب رنگ‌هایی دیگر و تکه‌هایی از چشم‌انداز انتخاب شده‌اند که در آن‌ها پاموک از احساسش به استانبول، کودکی، سلمانی، آسانسور، کتابخانه و گشت‌وگذارهایش در برخی شهرها مانند ونیز و نیویورک سخن می‌گوید.

خانه خاموش

حس عجیبی وجودم را فراگرفت و لرزه بر اندامم انداخت. نکند همه بی‌خبر و برای همیشه رفته‌اند و من در این خانه تک و تنها مانده‌ام؟ ترسیدم. باز صدا زدم بلکه ترسم را فراموش کنم، اما آن حس عجیب قوی‌تر شد. انگار هیچ موجودی در دنیا نمانده بود، نه انسان، نه پرنده، نه سگی ولگرد و نه حتی جیرجیرکی. صدای ناامید و وحشت‌زده‌ام باز بیهوده بلند شد. گویی کسی صدایم را نمی‌شنید جز مبل‌های متروک، صندلی‌ها، میزهای خاک‌گرفته، درهای بسته و اشیای ناامیدی که خود به خود تق و توق می‌کنند. خانه خاموش حکایت سه نسل است، داستان پیرزنی عبوس، گورزادی مهربان، مردی دلبسته تاریخ و گسسته از خانواده و جوانانی آرمانگرا و اسیر چنبر ملال، داستانی از سال‌های سیاه دهه هشتاد ترکیه، سال‌های التهاب، سال‌های یاس و نومیدی.

پدرم

آن شب دیر به خانه آمدم. گفتند پدرم مرده است. تصویری به جای مانده از دوران کودکی در برابر چشم‌هایم ظاهر شد، پدرم با شلوارک و پاهای لاغرش، و این به شکلی دردناک درونم را می‌خراشید. ساعت دوی بامدار به خانه‌اش رفتم تا برای آخرین بار ببینمش. گفتند:«توی اتاق است.» به اتاق رفتم. ساعت‌ها بعد، نزدیک صبح، در مسیر بازگشت، خیابان‌های محله نیشان‌تاشی که 50 سال بود در آن زندگی می‌کردم خالی و سرد، و نور ویترین مغازه‌ها دور و بیگانه می‌نمودند.

اسرار کتاب سیاه (با نوشته‌ها گفته‌ها عکس‌ها و طرح‌هایی از ارهان پاموک)

کتاب اسرار کتاب سیاه یک اثر جذاب است درباره نوشته شدن یکی از مهم‌ترین رمان‌های ارهان پاموک. رمان کتاب سیاه که عملا باعث شهرت و اعتبار بیش از پیش پاموک شد مملو از تکنیک‌ها، تجربه‌ها، تاریخ، سیاست و استفاده نویسنده‌اش است از آدم‌های واقعی اطرافش. و در این کتاب پاموک نشان می‌دهد که چطور این رمان بزرگ را نوشته است.

مو قرمز

موقرمز آخرین رمانِ منتشرشده‌ی اُرهان پاموک (1952) است. نویسنده‌ی نوبلیستِ نامِ من سرخ و شوری در سر در این رمان قصه‌ای بی‌نهایت متفاوت روایت می‌کند که یک تکه‌اش برآمده از قصه‌ی رستم و سهرابِ فردوسی است و تکه‌ی دیگرش از اُدیپوسِ شهریار سوفوکل. رمان درباره‌ی پسری‌ است فقیر در سال‌های دهه‌ی هشتادِ میلادی ترکیه که پدرش به خاطرِ فعالیت‌های چپ‌گرایانه‌اش در زندانِ نظامی‌ها بوده و حالا هم آن‌ها را رها کرده. او برای تأمین پولِ کلاس‌های کنکورش ناچار است کار کند. و کاری که به او پیشنهاد می‌شود وردستی یک چاه‌کنِ پیر است که قرار است در زمینی بایر در اطراف استانبول چاهی بزند و علی‌رغمِ باور همه به آب برسد و این‌ همان نقطه‌ای ا‌ست که قهرمانِ نوجوان پاموک با زنی با موهای قرمز آشنا می‌شود که بازیگر تئاتری ا‌ست سیار و یکی از نقش‌هایش مویه بر پیکرِ سهراب و این تازه آغاز داستان است... پاموک قهرمانِ خود را با دو داستانِ کلاسیک مذکور گره می‌زند و او را به تهران و کاخِ گلستان و راسته‌ی کتاب‌فروش‌های خیابان انقلاب هم می‌آورد. مسئله‌ی پدر و پسر در شکلی نو و خاص در رمان متبلور می‌شود و این‌بار قرار است فرایندی را شاهد باشیم از بی‌پدر ‌بودن و بی‌پسر شدن شاید... موقرمز در استانبول می‌گذرد و روحِ این شهرِ متحول‌شده را روایت می‌کند. این رمان سندی‌ است بر این واقعیت که پاموک چه‌قدر داستان در ذهنِ خود دارد.

موزه معصومیت

«من زندگی خوشی را گذراندم. بگذارید این را همه بدانند» اورهان پاموک تنها نویسنده ترک است که توانست نوبل ادبیات را در سال 2006 از آن خود کند. کتاب موزه معصومیت کشف طبیعت عشق است، طبیعتی با طمع داشتن دیگران. این کتاب جاده‌ایست به عمق استانبول. استانبولی که نیمی از آن غربزده شده و مدرن، و نیمی دیگر شرقی و سنتی. این کتاب بزرگترین دستاورد اورهان پاموک است.

زنی با موهای قرمز

زنی با موهای قرمز رمان جدید اورهان پاموک، نویسنده نامدار ترک و برنده جایزه نوبل ادبیات است. جم پسری جوان و سودایی است که دست تقدیر او را به روستایی در اطراف استانبول می‌کشاند. او آن‌جا درگیر ماجرایی عاشقانه می‌شود که زندگی‌اش را برای همیشه تغییر می‌دهد. هم‌زمان داستان‌های جذاب دیگری هم روایت می‌شوند: بار دیگر، رستم و سهراب شاهنامه فردوسی به نبرد هم می‌روند و اودیپ پدرش را می‌کشد... پاموک در این رمان جسورانه و خلاقانه‌اش افسانه‌ها و اسطوره‌ها را با واقعیت پیوند می‌زند و ماجرایی تو در تو و جذاب با پایانی غافل‌گیر کننده و فراموش ناشدنی می‌آفریند.

آقای جودت و پسران

اورهان پاموک، برنده‌ی جایزه‌ی نوبل ادبیات، در جودک‌بیک و پسران توانایی‌اش در آفرینش رمان کلاسیک را به رخ می‌کشد. دغدغه‌های همیشگی نویسنده موضوع برخورد شرق و غرب، سنت و مدرنیته، دموکراسی و پدرسالاری در لابه‌لای سطور و صفحات این رمان نیز حس می‌شود. رمان که سرگذشت و ماجراهای سه نسل از خانواده‌ای اهل استانبول را روایت می‌کند، با تصویری که از رنگ‌های درونی خانه‌ها و سیلان زمان به دست می‌دهد و نیز شخصیت‌هایی که دیالوگ‌های روزمره شان از حافظه‌ها پاک نمی‌شود، لذت خوانش رمان را تمام و کمال به خواننده عرضه می‌دارد.

جودت‌بیک و پسران

نام من سرخ (شومیز)

وقتی به دنیایی که من رنگارنگ‌اش ساخته‌ام، می‌گویم: باش، عالمی از سرخی‌ام،‌ هست می‌شود. هرکه مرا ندیده، انکارم می‌کند اما من همه‌ جا هستم.