ویران شدن نه همیشه با برخورد وحشیانه‌ی یک شی با پیکر، که با از بین رفتن و فساد دیوارها و دیواره‌های هم‌عهد است. ویران شدن نه از موجود شدن یک جسم خارجی که از فقدان یک میل درونی حادث می‌شود. ویرانی با فقدان دوشادوش هم می‌روند تا مرگ و یکی می‌شوند در لحظه بی‌فرجام وصال که مدام معوقات می‌شود و شرط ماندگاری‌اش، به دست نیامدنش است، به تعویق افتادنش...