کمتر پدر ومادر خوش‌فکر و مربی دلسوزی وجود دارد که تربیت دینی کودک یا نوجوانش را جز مهم‌ترین ساحت‌های تربیتی به شمار نیاورد و دغدغه‌ای دائمی و جدی برای عمیق و منطقی و کاربردی کردن آموزه های دینی در فرزندش نداشته باشد. روایات هم از سویی دوران کودکی و نوجوانی را فرصت طلایی آموزش های ماندگار و آینده ساز توصیف می کنند و از سوی دیگر، ارائه چهارچوب‌های منسجم، قابل اتکا و عقل نواز را پیش از مواجهه فرزندان با شبهات و مسائل پیچیده‌تر مورد تاکید قرار می‌دهند.