این چیزی که امروز دنیای عزیز ما رو رنج می‌ده، اگه سرِ یه آدم بیاد، به زبون خیلی ساده می‌گن طرف فلج شده. همه‌تونم حتماً می‌دونین که این وضعیتِ خیلی ناگوار و مصیبت‌هایی که داره، فقط با درمانی قابل علاجه که ممکنه طرف رو تا پای مرگَم ببره. حالا ما با دنیامون چی‌کار می‌کنیم؟ بهش جوشوندۀ بابونه می‌دیم. همه می‌دونیم که این جوشونده نه عوارض خاصی داره و نه فایده‌ای. عوضش درد نداره. با خودمون می‌گیم یه جوشونده بهش می‌دیم و صبر می‌کنیم.
فابیان در سال 1931 منتشر شد، دو سال پیش از به قدرت‌رسیدن هیتلر. لحنِ کنایی و هجوآلودِ کِستنر و موقعیت خاص قهرمانش، یاکوب فابیان، به او این امکان را می‌دهد که با روایتِ سال‌های احتضار جمهوری وایمار، در بحبوحۀ رکود اقتصادی و بیکاریِ فراگیر، فشارهای روحیِ ناشی از بحران‌های اجتماعی و کشمکش‌ِ خصمانۀ احزاب سیاسی، تصویری بی‌واسطه و پیشگویانه از آلمان ملتهب آن سال‌ها ارائه کند که گام‌به‌گام به‌سوی افروختن جنگ بزرگِ بعدی پیش می‌رود.