جستار اروین پانوفسکی درباره‌ی پرسپکتیو یکی از مشهورترین پژوهش‌های بینارشته‌ای در تاریخ هنر محسوب می‌شود، جستاری که با کنار هم گذاشتن حقایقی درباره‌ی فیزیولوژی و روان‌شناسی حس بینایی،اصول علم هندسه و فیزیک نور و همچنین نگرش‌های فلسفی و دینی به واقعیت، به مطالعه‌ی تاریخی درباره‌ی یکی از شیوه‌های رایج در بازنمایی در هنرهای تجسمی می‌پردازد و بی تردید هیچ متنی در تاریخ هنر به اندازه‌ی این جستار مورد ارجاع متون رشته‌های پژوهشی دیگر قرار نگرفته است. این اثر علاوه بر بلندپروازی‌های نظری، گستره‌ی تاریخی وسیعی را نیز پوشش می‌دهد - از یونان باستان تا هنر مدرن - و در پی‌نوشت‌هایی عالمانه، تقریبا تمام متن‌های پیشامدرن در باب پرسپکتیو را به خواننده معرفی و به دقت موشکافی می‌کند. راز ماندگاری این اثر - علی رغم نقدهای جدی مطرح شده علیه آن - همان چیزی است که از هر پژوهش تاریخی اصیل انتظار می‌رود: بیگانه ساختن آن‌چه برایمان آشنا و بدیهی می‌نماید.