اواخر دهه 1340، سینمای ایران وارد مرحله تازه‌ای شد که از آن به عنوان «موج نو» یاد می‌کنند و هر چند شباهت‌هایی با «موج نو سینمای فرانسه» دارد، به لحاظ ماهوی نزدیکی‌اش با نئورئالیسم سینمای ایتالیا بیش‌تر است. آیا این تحول به صورت ناگهانی و یک شبه اتفاق افتاد یا ناشی از مجموعه تحولات سیاسی و اجتماعی‌ای بود که پیش و پس از کودتای 28 مرداد 1332 علیه دولت مصدق صورت گرفت؟
کتاب موج نو جستجویی است برای سردرآوردن از جریانی که پنجاه سال پیش مسیر سینمای ایران را تا حد زیادی تغییر داد. در این کتاب پاسخ‌های مسعود کیمیایی را به پرسش‌هایی درباره چگونگی ساخته شدن فیلم قیصر می‌خوانید و داریوش مهرجویی درباره شرایط ساختن فیلم گاو می‌گوید و ناصر تقوایی هم از نقش خود و فیلم آرامش در حضور دیگران در موج نو سینمای ایران می‌گوید. بخش پایانی کتاب گفتگوهایی است بین فیلم‌سازان نسل قدیم و جدید سینمای ایران درباره موج نو. اصغر فرهادی پرسش‌های خود را درباره موج نو از داریوش مهرجویی می‌پرسد. پرویز شهبازی به دیدار بهمن فرمان‌آرا می‌رود و شهرام مکری برای گفتگو با کیانوش عیاری یک روز را در تله کابین و ایستگاه پنجم می‌گذراند.
کتاب موج نو، روایت تازه‌ای است از روزگار خوش سینمای ایران؛ کتابی برای هر کس که می‌خواهد درباره تاریخ سینمای ایران بیش‌تر بداند.