شعر مولانا جلوه‌ای است از آن قدرت باطنی عظیمی که در وجود انسان کامل به ودیعه گذاشته شده و در عین حال آیینه‌ای است که مسیر راه کمال را منزل به منزل به من و تو نشان می‌دهد، نمایشی است تمام‌عیار از وسعت جان، شوکت، شوخ و شنگی، شادی و سرخوشی، شور و جذبه و بهجت دل، تا جایی که ما نیز رفته رفته از عمق جان در مسیر این راه کمال با شاعر هم قدم می‌شویم.