بیشتر افراد درک درستی از مثبت‌اندیشی ندارند و آن را با خوش‌خیالی یا مثبت‌اندیشی سمی اشتباه می‌گیرند. مخصوصاً افراد بدبین و بی‌اعتماد که دنیا را از پشت عینک بدبینی می‌بینند و مدام با هشدارهای خود به دیگران می‌گویند که دنیا بی‌رحم و بی‌انصاف است، دیگران همه بد هستند و کسانی که قصد کمک کردن و خیرخواهی به شما را دارند، حیله‌گر و با قصد حربه‌ای برای نزدیک شدن به شما می‌دانند و مدام می‌گویند که آنها می‌خواهند با این کارشان در آینده از شما سؤاستفاده کنند؛ چون هیچ گربه‌ای بی‌دلیل موش نمی‌گیرد و ... باعث ایجاد شک و بدبینی در دیگران مخصوصاً کودکان می‌شوند. در سال 2006 حین تحصیل در دروۀ کارشناسی ارشد با رویکرد روان‌درمانی مثبت‌اندیشی که توسط پروفسور مارتین سلیگمن معرفی شده بود آشنا شدم و با راهنمایی‌های استاد عزیزم پروفسور کومار و مطالعۀ کتاب‌هایی در این زمینه از جمله کتاب «رشد شخصیت با مثبت‌اندیشی» اثر دکتر آمیت ابراهام در این زمینه اطلاعات و تجربیات ارزشمندی را به دست آوردم. در این کتاب نویسنده سعی دارد راهکارهایی برای مثبت‌اندیشی که به رشد شخصیت منجر می‌شود ارائه دهد.