هنر، مانند هر ابزار دیگری، این توانایی را دارد که قابلیت‌های ما را از آنچه طبیعت به ما داده، فراتر برد. هنر می‌تواند برخی نقطه ضعف‌های مادرزادی ما را جبران کند و در این مورد بیشتر منظور نقطه ضعف‌های ذهنی است نه جسمانی، نقطه ضعف‌هایی که می‌توانیم آنها را ناشی از تزلزل‌های روانی بدانیم. این کتاب اشاره دارد به این که هنر به طور اعم (حتی طراحی، معماری و صنایع دستی) وسیله‌ای درمانی است که می‌تواند مخاطبش را راهنمایی کند، تسکین دهد و او را برانگیزد و از او انسان بهتری بسازد.