آفتاب‌گردان‌های کور روایت شکست‌خوردگان جنگ داخلی اسپانیا در سده بیستم است. روایتی که در آن سروان کارلوس آلگریا در روز پیروزی خود را به ارتش دشمن تسلیم می کند، چراکه معتقد است در جنگ هر دو طرف مغلوب اند؛ جوانک شاعرپیشه گیرافتاه در کوه‌های مرزی برف آلود ناگزیر است از نوزادی کم‌رمق مراقبت کند؛ معلم موسیقی محکوم به اعدام در سلو‌های مالامال از سربازان جمهوری‌خواه برای زنده ماندن به دروغ و ریاکاری پناه می‌آورد و النای زیبا برای نجات جان خانواده‌اش در برابر وسوسه‌های زمینی کشیشی سرگردان میان کفر و ایمان دست و پا می‌زند. در آفتاب‌گردان‌های کور که برنده جایزه ملی ادبیات و جایزه منتقدان کاستیل در سال 2005 بوده است فاتح و مغلوب ناگزیرند تا پایان عمر در سایه وحشت فاشیسم و تلخ کامی و کابوس جنگ زندگی کنند؛ جنگی که نقشی در آغازش نداشته اند.