از میان شیشه از میان مه اولین کتاب علی خدایی (1337) است که برای نخستین‌بار سال 1370 منتشر شد و این داستان‌نویس خاص را به ادبیات ایران معرفی کرد. سال‌ها نایاب بودن این کتاب و شهرت بیشتر داستان‌هایش که در بسیاری از آنتولوژی‌های داستان ایرانی باز نشر شده‌اند، خدایی را بر آن داشت که بعد 25 سال به انتشار مجدد این کتاب رضایت دهد. جهان داستان‌های خدایی ترکیبی است از حسرت‌ها و زمان و مردگان، بسیاری از قهرمان‌های او ناگهان در هجوم خاطرات، رنگ‌ها و بوها خود را باز می‌یابند و درگیر روایت می‌شوند. احساس امنیتی که از این جهان شاعرانه باران زده برمی‌خیزد، در عین دل‌ربایی، حاوی تلخی زمان و آگاهی به کهن‌سالی است. خدایی را یکی از بهترین داستان کوتاه‌نویسان ایران در 30 سال گذشته می‌دانند و این صفت نشان می‌دهد که هر یک از آثارش با چه وسواس و دقتی نوشته شده‌اند. این نویسنده اصفهانی در داستان‌های دوازده‌گانه این کتاب از رد باران بر حافظه انسانش روایت می‌کند.