زولفو لیوانلی

بر پشت ببر

(تاریخ ترکیه،عبدالحمید دوم،سلطان عثمانی،داستان های ترکی استانبولی،قرن 20م)

میم مثل مریم

ماهیگیر و پسرش

دو روز بعد مسعوده و مصطفی به اولا رفتند و پرسان‌پرسان زندان قدیم را پیدا کردند که اکنون مبدل به مرکز برگرداندن پناهجویان شده بود. زندان را تعطیل کرده و زندانی‌ها را به جای دیگری انتقال داده بودند. پناهجویانی که نجات پیدا کرده یا دستگیر شده بودند، پیش از آنکه به کشورهایشان بازگردانده شوند، آنجا نگه‌داشته می‌شدند. بوی کارخانه زغال‌سازی‌ای که در آن نزدیکی بود تا آنجا می‌آمد. هنگامی که داشتند به ساختمان سفید دو طبقه با در آبی وارد می‌شدند، مسعوده با خود فکر کرد: بی آنکه آنها بدانند چه خبر است! آنها سرگرم گذراندن زندگی معمولشانند در حالی که حوالی‌شان چه اتفاق‌هایی که نمی‌افتد و چه زندگی‌های سخت و چه درد و عذاب‌هایی که وجود ندارد.

میان تخت و گور

میان تخت و گور در روان آدم‌هایی است که در قعر روابط قدرت پوسیده‌اند و با این همه گهگاه شراره‌های شرافت در وجودشان جرقه می‌زند. پادشاه عثمانی، بر سر دوراهی قرار گرفته است، میان تخت و گور. او که در پی کودتایی خائنانه از تخت به زیر آمده و در زندان به انتظار لحظه اعدام نشسته است، اکنون فرصتی به کف آورده تا فرزندش را از میان بردارد و بنا بر سنت دیرینه به‌عنوان یگانه فرد مذکر در خاندان عثمانی دوباره بر تخت بنشیند. مگر نه اینکه از این پیش‌تر نیز بسیاری از اجدادش برای حفظ قدرت دست به خون فرزند آلوده‌اند؟ تاریخ در این رمان بستری می‌شود برای روان‌کاوی شخصیت‌ها. زلفو لیوانلی نام‌های اشخاص را حذف می‌کند و مختصاتی ورای تاریخ و جغرافیا به رمان خود می‌بخشد، میان تخت‌ها و گورهای در سراسر جهان.

بی‌قراری

آن‌گاه که عشق و درد به هم می‌آمیزند؛ آن‌‌گاه که لحظه‌ای عشق در رگانت می‌جوشد و گاه درد جانت را درمی‌نوردد... ابراهیم که در هیاهوی استانبول، این شهر زنده و پر اتفاق، زندگی معمولی و یکنواختی دارد، با شنیدن خبر مرگ حسین، دوست دوران کودکی‌اش، به زادگاهش برمی‌گردد. در آن شهر قدیمی، به دنبال سرنوشت حسین که با عشق و زخم آغاز شده و به مرگ در آمریکا انجامیده، روانه می‌شود و به نام ملک‌ناز می‌رسد؛ دختر ایزدی و سرآغاز پیوند و جدایی...