اساس کتاب حاضر این فرضیه است که از زمان پیدایش تاریخ فرهنگ انسان تا کنون دو نقطه عطف مهم را می‌توان در آن بازشناخت. نخستین آن پیدایش نوشتار خطی در اواسط هزاره دوم قبل از میلاد است؛ دومین آن اختراع تصویر فنی است که ما شاهدش هستیم. نقاط عطف مشابهی نیز ممکن است در گذشته وجود داشته باشد اما از قلمرو این جستار خارج است. فرضیه بالا در برگیرنده این گمان است که ساختار فرهنگ، و در نتیجه هستی، در حال سیر یک تحول اساسی است. کتاب حاضر سعی در تقویت این گمان دارد و به منظور حفظ شکل کتاب به صورت یک فرضیه، از بیان عبارات موجود در آثار گذشته در همین زمینه، اجتناب شده است. بنابراین هدف کتاب، دفاع از فرضیه خاصی نیست، بلکه قصد آن ایفای نقشی فلسفی در وادی مناظرات مربوط به عکاسی است.