این کتاب، زندگی خصوصی یکی از تاثیرگذارترین هنرمندان زن را بررسی می‌کند و خاطرات فریدا را با توصیف نقاشی‌هایش به هم پیوند می‌دهد و ما را به تفکر در مورد ماهیت درد مزمن و ارتباط آن با خلاقیت دعوت می‌کند.
«رویای فریدا» برنده‌ی جایزۀ بهترین اثر در بخش ادبیات داستانی فیلادلفیا اینکوایرر سال 2008 و همچنین برندۀ جایزۀ بهترین اثر داستانی از نگاه منتقدین واشنگتن پست سال 2008 شده است.
چند روز قبل از مرگ فریدا کالو در سال 1954، وی در یادداشت‌های روزانه‌اش چنین نوشت: «امیدوارم رهایی لذت‌بخش باشد و هرگز بازنگردم.» فریدا در شش سالگی بیماری فلج اطفال گرفت و در طول عمرش بیماری و جراحات زیادی را تحمل کرد، به همین دلیل درد مزمن جسمی درون‌مایۀ هنر جادویی او بود.
فریدا کالو کسی که شمایل ماندگار هنر معاصر جهان است، هنرمندی که آثارش بازتاب بی‌واسطه هنر درونی‌اش بودند، زمانی زندگی‌اش پایان یافت که هنوز در اوج شهرت و محبوبیت هنری‌اش قرار داشت. دراکولیچ داستان را به گونه‌ای روایت می‌کند که ذهن خواننده متناوباً در حال سفری رفت و برگشت بین زندگی غیرمعمول این هنرمند و تابلوهای نقاشی‌اش باشد.