بینش اصلی پستمن در سرگرمی تا سرحد مرگ نه تنها پژواک خود را در زمانه‌ی ما از دست نداده است؛ بلکه شنیدن آن در این همهمه‌ی هیچ‌درهیچ واجب‌تر از هر هنگامه‌ی دیگری است: اعضای جامعه‌ای بریده از گفتمان چاپ‌بنیان مهارت‌های ذهنی و جسمانی‌ای را از کف می‌دهند که بدون آن‌ها گره در کار این جامعه خواهد افتاد؛ ما باید از نو یاد بگیریم که دست‌ها می‌توانند و می‌باید نه فقط ابزار سلفی‌گرفتن و لایک‌کردن که وسیله‌ی ورق‌زدن کتاب‌ها و گرداندن قلم‌ها باشند، و چشم‌ها نه تنها دریچه‌ی تماشا که افزار خواندن، و مغز سازوکاری باشد نه فقط برای گوگل کردن اطلاعات بی‌ربط و بی‌بستر بلکه مناسب استدلال و استنباط و تبیین. دست پایین آن‌قدری به کار آید که دیگر از شنیدن زنده‌بودن چارلی چاپلین در ایام اکران جنگ ستارگان دود ازکله‌مان بلند نشود.