ﺑﺨﺶ ﺳﻮم ﻓﺮوﯾﺪﺧﻮاﻧﯽ ﺑﻪ دورۀ ﭘﺎﯾﺎﻧﯽ اُدیسه ﻣﯽﭘﺮدازد؛ ﻣﻤﻠﻮ از ﭼﺸﻢاﻧﺪازﻫﺎی ﻧﻈﺮی ﻧﻮﯾﻦ و ﺣﺘﯽ ﺟﺴﻮراﻧﻪﺗﺮ از ﭘﯿﺶ. اﯾﻦ اﺛﺮ ﻣﺤﺼﻮل ﺗﺴﻠﻂ ﮐﻢﻧﻈﯿﺮ ژان-ﻣﯿﺸﻞ ﮐﯿﻨﻮدوز ﺑﺮ روانکاوی ﻓﺮوﯾﺪی ﺑﻪﻃﻮر اﺧﺺ و ﻣﮑﺎﺗﺐ دﯾﮕﺮ روانکاوی اﺳﺖ. اﯾﻦ اﻣﺮ ﮐﺘﺎب را در ﮐﻨﺎر ﻣﻌﺪود ﮐﺘﺎبﻫﺎﯾﯽ ﻗﺮار ﻣﯽدﻫﺪ ﮐﻪ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﭘﯿﭽﯿﺪۀ ﻓﺮوﯾﺪ را ﺑﻪ درﺳﺘﯽ ﺗﻔﺴﯿﺮ ﮐﺮدهاند؛ ﺑﺎ اﯾﻦ وﯾﮋﮔﯽ ﺑﯽﻫﻤﺘﺎ ﮐﻪ ﻣﺆﻟﻒ در ﺳﺎدهﺗﺮﯾﻦ ﺷﮑﻞ ﻣﻤﮑﻦ، ﺑﺎ روﯾﮑﺮدی زﻣﺎنﺷﻨﺎﺧﺘﯽ، ﻣﻨﺴﺠﻢ و ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ زﻧﺪﮔﯽ ﻓﺮوﯾﺪ، دورهﻫﺎی آﻓﺮﯾﻨﺶ ﻧﻈﺮی او را ﺑﻪ ﺗﺼﻮﯾﺮ ﻣﯽﮐﺸﺪ.