آندره برتون فریدا را چنین توصیف می‌کرد: «یک بمب پیچیده شده در روبان ابریشم» رفتاری سرکشانه با افکاری ویرانگر. با جوری از زیبایی که برای هر کس قابل درک نبود. با صدای قوی و خنده هایی انفجاری و چشمانی نافذ و تا ابد زنده که هرگز بسته نمی‌شوند و به ما که اتوپرتره‌هایش را نگاه می‌کنیم، خیره مانده‌اند. همان‌طور که در دفترچه‌اش کمی قبل از سیزدهم ژوئیه 1954 نقاشی کرد که: «من به نوشتن برایت ادامه خواهم داد همیشه»