«کتاب دویل، موجز و آرام، با استدلالی چنان دقیق و حساب‌شده است که گویی وکیلی چیره‌دست در نمایشی بی‌نظیر از دادگاه، آخرین دفاعیات خود را ارائه می‌دهد.»
مجله‌ی The Critic
«وقتی گفتگو توقف یابد، زمین برای خشونت حاصلخیز می‌شود.»
در دنیای امروز در هر گردهمایی حتی کوچک و دوستانه، حتی جمع‌های خانوادگی، سخنانی وجود دارند که گفته نمی‌شوند؛ صاحبان آن‌ها ملاحظاتی دارند که ناشی از ترس، خودتخریبی یا خودسانسوری یا هر چیزی می‌تواند باشد. اندرو دویل در این کتاب با انواع مثال‌ها و یادمان‌هایی از تاریخی که بر «آزادی» گذشته، به ما یادآوری می‌کند چطور از حق خود برای بیان استفاده کنیم و از آن مهم‌تر چطور این حق را برای دیگران نیز قائل باشیم.
عصاره کتاب در این جمله تامل‌برانگیز است که: «من همیشه از حق هر فرد برای داشتن نظر خود، صرف‌نظر از این‌که این نظر چقدر با نظر من متفاوت باشد، حمایت قاطع کرده‌ام. کسی که این حق را از دیگری سلب می‌کند، خود را برده نظر فعلی خود می‌کند، زیرا حق تغییر آن را از خود سلب می‌کند.»