اعتیاد به بیشعوری به اندازه اعتیاد به الکل و مواد مخدر، مهلک و خطرناک است. بیماری بیشعوری بسیاری از افراد جامعه را مبتلا کرده است. اکثر مردم از بیماری بیشعوری خود اطلاع ندارند و این موضوع برای من نیز صدق میکرد. با خودم بسیار کلنجار رفتم تا با بیشعوریام کنار بیایم.
برداشتن نقابهایی که اشتباهها و عیوب انسانها را هویدا میکند، آسان نیست. برای نوشتن این کتاب یا صحبت درباره موضوعهای مرتبط با آن، بسیار این دست و آن دست میکردم.
نمیخواستم همه دنیا بعد از خواندن کتابم متوجه بیشعوریام شوند؛ اما در نهایت وجدانم دوستانم و بیمارانم مرا متقاعد کردند که کل دنیا از قبل پی به بیشعوری من بردهاند و به این ترتیب بود که ب بازگو کردن داستان زندگیام فرصت تقدیم هدیهای به مردم دنیا را پیدا کردم.
با این کار، افرادی مانند من نیز به بیشعوریشان پی میبرند و قدم در مسیر بهبودی میگذارند. از این رو، متواضعانه تصمیم گرفتم داستان غم انگیز اعتیاد به بیشعوری خودم و مسیر دشوار بهبودیام را به اشتراک بگذارم.