آیا تا به حال از خود پرسیدهاید آنچه در مدرسه میآموزید یا آنچه درگذشته در مدرسه آموختید چقدر در آینده برای شما مفید خواهد بود؟
آیا اگر تکالیف خود را به موقع و به درستی انجام دهید آینده روشنتری در انتظار شما خواهد بود؟
آیا در مدرسه به شما میآموزند که چگونه با مشکلات بزرگسالی دست و پنجه نرم کنید؟
آیا واقعا سیستم آموزشی دنیای امروز راه را برای فردایی بهتر باز میکند؟
در بخشی از کتاب میخوانیم:
چیزی که بیشتر ما بیش از هر چیز آرزوی آن راداریم «امنیت» است، این احساس که ما در نهایت در زمین ایمن هستیم. ما امیدهای خود را برای امنیت به مجموعهای متغیر از اهداف متصل می کنیم: رابطهای شاد، یک خانه، فرزندان، شغل خوب، احترام عمومی، مبلغ معینی از پول... وقتی اینها متعلق به ما باشند، ما با جدیت اعتقاد داریم، بالاخره در آرامش خواهیم بود.