ما عادت نکرده‌ایم که آنچه در درونمان اتفاق می‌افتد را بیان کنیم و نیاموخته‌ایم که برای فهمیدن آنچه در درون دیگری اتفاق می‌افتد تلاش کنیم. بیشتر یاد گرفته‌ایم با ادب باشیم، نقاب بزنیم و نقش بازی کنیم. عادت کرده‌ایم آنچه درونمان می‌گذرد پنهان کنیم تا قدر و منزلت و احترام ظاهری به دست آوریم و بیشتر از آنچه هستیم، خود را بیان کنیم. برای اینکه با دیگران باشیم یاد گرفته‌ایم خود را سرکوب کنیم. خشونت روزمره از این سرکوب‌ها ناشی می‌شود. بی‌احترامی به خود، دیر یا زود، به بی‌احترامی به دیگری می‌انجامد. کتاب «از مهربان بودن دست بردارید؛ واقعی باشید!» مانند سطل آبی است که برای بیدار کردن آگاهی هر فردی ریخته می شود. نویسنده با مثال‌هایی که در کتاب آورده توضیح می‌دهد که ما چطور از نیازهایمان غافل می‌شویم و آن‌ها را نادیده می گیریم و چطور این کار ما را به سوی خشمگین شدن سوق می‌دهد و ما این خشم را روی دیگری خالی می کنیم. این کتاب طرز خنثی کردن خشم را به ما یاد می دهد که چه صورت آشکار و چه به صورت پنهان هر روز با آن دست به گریبان هستیم.