ناهید کبیری

شب‌های ردانته

«جاده‌ کنار دریا به‌نظرش عجیب و پر راز و رمز بود. علف‌هایی که روی تپه‌ها می‌غلتیدند، و درختان بلوط ساحلی که باد تند شمال شاخه‌هایشان را مدام خم و راست می‌کرد، این حوالی را به ناحیه‌ای بکر تبدیل کرده بود. جاده‌ ساحلی این وقت سال خلوت بود و او کش آمدن راه را حس می‌کرد. افکارش دوباره رفت به طرف مارتا و برخورد دوستانه‌ آن‌ها در آخرین مرحله‌ طلاق. او می‌دانست مردی در زندگی او بود حتی پیش از آن‌که از هم جدا شوند. اما دیگر چه اهمیتی داشت؟»