نازنین عرب

دختر پرتقالی

دختر رییس سیرک

شاید کمتر کسی را در دنیای ادبیات بتوان یافت که چون یوستین گوردر دغدغه آموزش فلسفه و انتقال مفاهیم سخت‌فهم آن به کودکان را داشته باشد. داستان‌هایی که آموزگار نروژی در قامت داستان از هستی و نیستی سخن می‌گوید، این که ما از کجا آمده‌ایم و هدف از این هبوط چیست. «دخترک رئیس سیرک» نیز از این قاعده مستثنا نیست و در پشت داستانی به ظاهر ساده از پیچیدگی‌های غیرقابل درک جهان صحبت کرده و شخصیت‌های داستان هر کدام جهان متفاوتی را در پس کلامشان روایت می‌کنند. نام کتاب برگرفته شده از یکی از داستان‌هایی است که «پتر» ضد قهرمان دوست‌داشتنی داستان در حال نوشتن آن است. رئیس سیرکی که در سال‌های دور، دختر خردسالش را گم کرده و حالا در هنگام مرگ متوجه می‌شود که استعلای کار بر جان و روح او مانع از آن بود که متوجه شود گمشده‌اش در سیرک خود کار می‌کرد و گویی که خود می‌دانست اما نمی‌خواست باور کند.

شب هزار و دوم و افسانه‌های دیگر (مجموعه داستان)

داستان‌های این مجموعه در دنیای فانتزی و غربی با ته‌مایه‌‌ای رمانتیک نوشته شده‌اند و این چنین مهر تئوفیل گوتیه را بر خود دارند. از پاریس تا یونان و از آن‌جا تا قلب مشرق‌زمین، هر بار عشق در د نیایی که گوتیه ترسیم می‌کند به چالش کشیده می‌شود. آیا عشق در ایستادگی عاشق است که معنا می‌گیرد یا از خودگذشتگی معشوق؟ جدال با خویشتن خویش است یا صلح با همتای دیگر؟ گوتیه پاسخ خود را دارد.

تا تو در این خیابان‌ها گم نشوی

دفترچه تلفنی که بی وقت پیدا می شود ریتم کند روزهای گرم تابستان کهن سالی ژان داراگان را به هم می ریزد. ژیل اتولینی، شانتال گریپی، گی تورستل و آنی آستران… آنی آستران نام زنی است که ناخواسته از بین تمامی نامها و نوشته ها از هزارتوی پرونده ای جنایی سر بیرون می آورد و مثل یک چراغ قوه نور می اندازد به قسمت تاریکی از زندگی ژان داراگان، همان قسمتی که او موفق شده بود تمام این سالها در تاریکخانه فراموشی حبس شان کند. و این قصه شرح جستجویی است برای به یاد آوردن آنی.

من پاتریک مودیانو هستم

به غیر از برادرم رودی و مرگش هیچ یک از آنچه اینجا برایتان تعریف می کنم مرا عمیقاً تحت تأثیر قرار نمی دهد. برای من نوشتن این صفحات درست مثل این است که برداشتم را از موضوعی تعریف کنم یا خلاصه داستانی را بنویسم. داستانی مصور، تا با این زندگی که زندگی من نیست تسویه حساب کرده باشم. همه چیز برای من حکم یک نوار فیلم را دارد. پر از اتفاق. من نه چیزی برای اعتراف کردن دارم و نه برای توضیح دادن. هیج میلی هم به نگه داشتن این قصه ها در دل خودم ندارم. حتی این حس را ندارم که وجدانم در معرض آزمایش است. تمام آنچه تا بیست و یک سالگی ام اینجا بازگو خواهم کرد همه آن چیزی است که من زندگی کرده ام. شفاف و بی پرده. درست مثل صحنه نمایشی که در آن بازیگران بی حرکت روی سن ایستاده اند ولی نمای پشت سرشان پرده به پرده عوض می شود تا به نمای مدنظر برسد. گذار شفاف حواس و منی که نتوانستم زندگی خودم را تجربه کنم.

پرسه‌های شبانه

نیم قرن بعد، وقتی ردپای عمر روی غبار خاطره‌ها پیداست، دفترچه یادداشتی پیدا می‌کنید از روزهای گم شدۀ جوانی‌تان و کلمه به کلمه و خط به خط همۀ آنچه را گرد فراموشی گرفته بود مرور می‌کنید. زنی را که دوستش می‌داشتید، کتابی که می‌خولندید، محله‌ای که پاتقتان بود، دوستانی که گذر زمان تنها تصویری مبهم ازآنها برایتان ترسیم می‌کند… فکر می‌کنید چه احساسی داشته باشیدّ این قصۀ ژان است. ژان در روزهای جوانی‌اش با دختر مرموزی آشنا می‌شود و امروز بعد گذشت نیم قرن در تلاش است تا ردپایی از او بیابد ولی پاریس حالا با پاریس پنجاه سال پیش فرق کرده و اندک نشانه‌های جسته گریخته‌ای در یک دفترچۀ یادداشت قدیمی، قطعات پازلی که باید کنار هم قرار بگیرد. شاید ژان بتواند بعد از پنجاه سال بالاخره بفهمد دنی که بود.

بهار لعنتی

این داستان مرد جوانی است که روزی در یکی از کافه های پاریس با عکاسی به نام فرانسیس ژانسن آشنا می شود و این آشنایی به رابطه دوستانه ای در طول مدت سه ماه می انجامد. مرد جوان تصمیم می گیرد تا فهرستی از تمام عکس هایی که ژانسن گرفته تهیه کند تا حاصل یک عمر هنر او این طور راحت به فراموشی سپرده نشود. ژانسن ولی یک روز بدون خداحافظی آتلیه اش را برای همیشه ترک می کند و از تمام آن سه ماه و خاطراتش تنها دفترچه ای باقی می ماند. هزار نشانه وجود دارد از اینکه تو بوده ای، همین جا کنار من. هزار کلمه نوشته ام از سکوت جاری در عکس هایت و از همه آنها امروز یک دفترچه باقی مانده، فهرستی از هزاران عکس خیالی و آلبوم هایی که هیچ وقت منتشر نشدند. من از خودم می پرسم آیا همه چیز را خواب دیدم؟ ای کاش مکزیک این قدر از پاریس دور نبود.