از دست دادن والدین دردی جانکاه است، اما با غم از دست دادن فرزند تفاوت دارد. جیمز برای من، از خیلی جهات مانند فرزند است. من او را بزرگ کرده‌ام. نگهداری کرده‌ام. حمایتش کرده‌ام. تغذیه‌اش کرده‌ام و لباس بر تنش پوشانده‌ام. بیشتر آنچه می‌داند را من به او یاد داده‌ام. او تنها کورسوی امیدم در این تباهی است. تنها چیزی که برایش زنده مانده‌ام. من بدون او می‌میرم. جیمز به زندگی من معنا می‌دهد و این را تا همین دیشب نمی‌دانستم. (برشی از کتاب)