مینا صفری

کتابخانه نیمه‌شب (گالینگور)

شکوه و شکایت برای زندگی‌هایی که آنها را زندگی نمی‌کنیم راحت است. آرزوی اینکه کاش استعدادهای دیگرمان را پرورش داده بودیم و به پیشنهادهای متفاوتی بله می‌گفتیم راحت است. آرزوی اینکه کاش سخت‌تر کار کرده بودیم، بهتر عشق ورزیده بودیم، امور مالی خود را با درایت اداره کرده بودیم، محبوب‌تر شده بودیم، در آن گروه مانده بودیم، به استرالیا رفته بودیم، به آن قرار قهوه بله گفته بودیم یا یوگای بیشتری انجام می‌دادیم راحت است. زحمتی ندارد که برای دوستانی که نداشتیم و کاری که نکردیم و آدم‌هایی که با آنها ازدواج نکردیم و بچه‌هایی که نداشتیم احساس فقدان کنیم. سخت نیست که خودمان را از دریچه‌ چشم دیگران ببینیم و آرزو کنیم کاش تمام نسخه‌های متفاوت از خودمان بودیم که می‌خواستیم باشیم. راحت می‌شود تا ابد حسرت خورد و در حسرت ماند. اما این زندگی‌هایی که در حسرتِ نزیستن‌شان هستیم مشکل حقیقی ما نیستند. مشکل خودِ حسرت است. این حسرت است که ما را پژمرده و تباه می‌کند و باعث می‌شود خودمان و افراد دیگر را بدترین دشمنان خود احساس کنیم.

ایلان ماسک

کتاب ایلان ماسک داستان صمیمی و حیرت‌انگیز زندگی بحث‌برانگیزترین مبتکر عصر ماست که به دنیا برای برخورداری از خودروهای برقی کمک کرد. او کسی است که همانند جف بیزوس، خالق آمازون، اکتشافات فضایی انجام داده، به پیشرفت هوش مصنوعی کمک کرده و اکنون مالک توئیتر (ایکس فعلی) است. والتر ایزاکسون استاد تاریخ دانشگاه تولین و سردبیر سابق مجلۀ تایم برای دو سال دسترسی بی‌سابقه‌ای به ایلان ماسک داشته است. او مثل سایه به‌دنبال ماسک بوده، در جلسات کاری او شرکت کرده، با او در کارخانه‌هایش قدم زده و ساعت‌ها با او، خانواده، دوستان، همکاران و مخالفانش مصاحبه کرده است. کتاب ایلان ماسک روایتی شفاف از درونیات اوست که مملو از داستان‌های شگفت‌انگیزی از پیروزی‌ها و آشفتگی‌های مالک تسلا و اسپیس‌ایکس است.

سلطه بخت (چگونه شانس بر زندگی ما حاکم است)

شنا در خلاف جهت جریان شهود انسان کار دشواری است. همان‌طور که خواهیم دید، ذهن انسان به‌گونه‌ای ساخته شده است که برای هر رویداد علت مشخصی را شناسایی کند و بنابراین در پذیرش تأثیر عوامل نامرتبط یا تصادفی به مشکل برمی‌خورد. بنابراین اولین قدم این است که باور کنید گاهی اوقات نه موفقیت از مهارت زیاد برمی‌خیزد و نه شکست از بی‌کفایتی زیاد به وجود می‌آید، بلکه به قول آرمن آلچیانِ اقتصاددان، هر دو از «شرایط اتفاقی» حاصل می‌شوند. فرایندهای تصادفی پایه و اساس طبیعت‌اند و در همه‌‌جای زندگی روزمره‌ی ما حاضرند؛ با‌ وجود این، بیشتر مردم آنها را درک نمی‌کنند یا درباره آنها زیاد نمی‌اندیشند. لئونارد ملودینو در سلطه بخت، با تبحر داستان‌نویسی ذاتی خود و رویکرد روایی و تخیلی، به وضوح نشان می‌دهد که زندگی ما چقدر تصادفی و بر اساس شانس پیش می‌رود و چطور همه‌چیز، از موفقیت شرکت گرفته تا نمرات مدرسه و نظرسنجی‌های سیاسی، کمتر از آنچه ما فکر می‌کنیم قابل اعتماد است. ملودینو، با نشان‌دادن ذات حقیقی شانس و آشکارسازی توهمات روان‌شناختی، که باعث کژداوری ما درمورد دنیای پیرامونمان می‌شوند، ابزاری به ما می‌دهد که برای تصمیم‌گیری آگاهانه به آن نیاز داریم. نگاه جذاب و روشنگرانه نحوه تأثیرگذاری تصادفی‌بودن، شانس و احتمال از کلاس درس گرفته تا دادگاه و از بازارهای مالی گرفته تا سوپرمارکت‌ها، زندگی روزمره ما را مسحور و مبهوت خود می‌کند و بر سر ذوق می‌آورد.

کتابخانه نیمه‌شب

شکوه و شکایت برای زندگی‌هایی که آنها را زندگی نمی‌کنیم راحت است. آرزوی اینکه کاش استعدادهای دیگرمان را پرورش داده بودیم و به پیشنهادهای متفاوتی بله می‌گفتیم راحت است. آرزوی اینکه کاش سخت‌تر کار کرده بودیم، بهتر عشق ورزیده بودیم، امور مالی خود را با درایت اداره کرده بودیم، محبوب‌تر شده بودیم، در آن گروه مانده بودیم، به استرالیا رفته بودیم، به آن قرار قهوه بله گفته بودیم یا یوگای بیشتری انجام می‌دادیم راحت است. زحمتی ندارد که برای دوستانی که نداشتیم و کاری که نکردیم و آدم‌هایی که با آنها ازدواج نکردیم و بچه‌هایی که نداشتیم احساس فقدان کنیم. سخت نیست که خودمان را از دریچه‌ چشم دیگران ببینیم و آرزو کنیم کاش تمام نسخه‌های متفاوت از خودمان بودیم که می‌خواستیم باشیم. راحت می‌شود تا ابد حسرت خورد و در حسرت ماند. اما این زندگی‌هایی که در حسرتِ نزیستن‌شان هستیم مشکل حقیقی ما نیستند. مشکل خودِ حسرت است. این حسرت است که ما را پژمرده و تباه می‌کند و باعث می‌شود خودمان و افراد دیگر را بدترین دشمنان خود احساس کنیم.

پادشکننده

دنیایی که ما در آن زندگی می‌کنیم، دنیای حوادث غیرقابل پیش‌بینی است. این نظام زندگی است که ما را همواره در وضعیتی شکننده قرار می‌دهد. اما تا چه اندازه تلاش کرده‌اید که خودتان را از شرایط شکنندگی نجات دهید یا به وضعیتی باثبات برسانید؟ بیایید با هم از نگاهی متفاوت به ثبات صحبت کنیم. چقدر تابحال تلاش کرده‌اید تا خودتان را با سیستم وفق بدهید؟ آیا تلاش دارید تا با استخدام در شغلی دولتی از خدمات مادام‌العمر بهره‌مند شوید؟ بگذارید خیالتان را راحت کنم. پیش رفتن طبق قواعد سیستمی که به جامعه تحمیل شده است، شما را در وضعیت شکننده قرار می‌دهد. شاید ظاهرا اینطور به‌نظر برسد که چنین شرایطی می‌تواند شما را به وضعیت ایده‌آل برساند اما درواقع، کسی که هرگز خود را به چالش نکشد، هرگز نخواهد توانست آب دیده و قدرتمند باشد. نسیم نیکلاس طالب، نویسنده و فیلسوف معروف معاصر که نامی آشنا میان مدیران و کارآفرینان محسوب می‌شود، در کتاب پادشکننده تلاش کرده است تا از این شرایط صحبت کند. او به شما می‌آموزد که چطور خود را قدرتمند و پادشکننده کنید. پادشکنندگی چیزی فراتر از مفهوم ضدشکنندگی است، درواقع به چیزی اطلاق می‌شود که هیچ چیزی، مطلقا توان شکست او را نخواهد داشت. جذاب نیست؟ طالب معتقد است که به چالش کشیدن خود در وضعیت شکننده، درست مانند این است که برای تقویت عضلاتتان به باشگاه بدنسازی بروید. درنتیجه، می‌توانید به وضعیتی برسید که با استفاده از قدرت درونی‌تان درمقابل هیچ وضعیتی سر خم نکنید.خلاصه‌ای از این کتاب در پادکست فارسی بی‌پلاس ارائه شده است.

سالمندی موفق (کاوش‌های 1 عصب شناس از قدرت‌ها و قابلیت‌های ما)

این کتاب را بخوانید و هدیه بدهید، خصوصا به کسانی که می‌خواهید در کنارشان پیر شوید. کتاب سالمندی موفق با ترکیب علوم اعصاب و روانشناسی، رویکرد تازه‌ای درباره نگاه ما به دهه‌های پایانی عمرمان ارائه می‌دهد. این کتاب با الهام از رشته‌های علمی گوناگون، ثابت می‌کند که پیری صرفاً یک دوره‌ زوال نیست بلکه مرحله رشد منحصربه‌فردی است که مانند شیرخوارگی یا بلوغ، الزامات و مزیت‌های خودش را دارد. این کتاب نشان می‌دهد که چگونه پیرشدن ما به دو جریان موازی بستگی دارد: 1- تلاقی چند عامل که به دوران بچگی‌مان برمی‌گردد؛ 2- رفتار ما و تغییر دادن عادت‌های فردی‌مان. این بحث انتخاب‌هایی به ما می‌دهد که با آنها می‌توانیم تا سنین هشتاد، نود و شاید بیشتر، خودمان را از نظر ذهنی چابک نگه داریم. حتماً که نباید لنگ‌لنگان و پشت خمیده و وارفته پا به دیار باقی بگذاریم؛ می‌توانیم آن را پرشور و حال به پایان برسانیم.

اون هنسن عزیز

اون هنسن عزیز، امروز قرار است روز خوبی باشد و دلیلش این است که قرار نیست مثل دیروز باران بیاید و این خوب است، چون مجبور نبودم چترم را با خودم بردارم و کوله‌ پشتی‌ام کمی سبک‌تر است. ارادتمند، من.

کاش وقتی 20 ساله بودم می‌دانستم