انقلاب رابطه‌ای نامی است که نویسنده از آن برای اشاره به رویکردی استفاده می‌کند که با آثار استفن میچل در سال 1988 شروع شده است. این «دیدگاه» نو در ارتباط با درمان روانکاوی بر مفاهیمی همچون سوبژکتیویته درمانگر، میان ذهنیت، طرف سوم تحلیلی، ساخت‌گرایی اجتماعی و از این قبیل تأکید دارد. برخلاف رویکرد کلاسیک، در دیدگاه رابطه‌ای بی‌طرفی روانکاو امری ناممکن تلقی می‌شود و این باور زیر سؤال می‌رود که روانکاو می‌تواند در مورد دینامیک‌ها و تاریخچه زندگی درمانجو به حقیقت مطلق پی ببرد یا حتی معنای واکنش‌ها و سهم خود در انتقال متقابل را متوجه شود. روانکاوی رابطه‌ای تصور روانکاو قدرتمند، همه‌چیزدان و مسلط را برهم می‌زند و در عوض برای او جایگاهی محدود و آسیب‌پذیر متصور می‌شود.
کتاب حاضر مفاهیم کلیدی روانکاوی رابطه‌ای را تعریف می‌کند و مجموعه‌ای از آثار مهم در مورد این دیدگاه معرفی می‌کند. خواندن این کتاب برای آشنایی اولیه با این رویکرد و تاریخچۀ آن مناسب است و منابع و مواد لازم را در اختیار مخاطب علاقه‌مند قرار می‌دهد.