رابطه بین نوشتن این کتاب و کار مشاوره برای من این است که ما نمی‌توانیم تصور کنیم مراجع ما از وجودگرایی آگاهی ندارد و یا به آن علاقه‌ای ندارد. هم‌چنین نمی‌توانیم فرض کنیم که آن‌ها به مشاوره و حتی فراتر از آن در مورد این که چگونه می‌تواند به آن‌ها کمک کند تا از زنده بودنشان احساس بهتری داشته باشند، هیچ علاقه‌ای ندارند. اغلب به راحتی فراموش می‌کنیم که مراجعانمان علایق حرفه‌ای مشترکی با ما ندارند. یک ملاک برای موفقیت باید این باشد که مراجع جلسه را با این امید ترک می‌کند که می‌تواند بهتر از قبل زندگی کند. یک راه برای این که این اتفاق بیوفتد این است که مراجع نباید متوجه شود که ما به شیوه وجودی کار می‌کنیم. نظریه‌های مشاوره و شیوه به کار گرفتن آن‌ها به طور کلی به دو دسته تقسیم می‌شود:
«به آن‌هایی که می‌خواهند بر زندگی تسلط داشته باشند و آن‌هایی که به دنبال کشف راز زندگی هستند».