این بار دنیل کانمن، درحالی که به همان ایده‌های بکر و بینش‌های پژوهش‌محور که به نوشتن کتاب تفکر سریع و کند منجر شد مسلح است، همراه با دو همکار خود به موضوع مؤثر و مهم «نویز و خطا در قضاوت‌های انسانی» می‌پردازد و راهکارهایی برای دوری جستن از چنین خطاهایی پیشنهاد می‌کند.
تصور کنید در یک شهر دو پزشک برای یک عارضه به دو تشخیص متفاوت برسند و نسخه‌ی کاملاً متفاوتی برای بیمار بپیچند، یا دو قاضی برای افرادی با جرم‌های یکسان حکم‌های بسیار متفاوت صادر کنند. فرض کنید استخدام شما در شرکتی بزرگ تابع میزان حال و حوصله‌ی مصاحبه‌کننده با شما باشد. برای پی بردن به خطاهای موجود در قضاوت‌های انسانی و مقابله با آن‌ها، باید از اجزای مختلف آن (سوگیری و نویز) شناخت خوبی داشته باشیم. همانگونه که در این کتاب می‌خوانیم، گاهی حتی نویز بیشتری از سوگیری اهمیت می‌یابد. با این‌حال، این نوع خطا در گفتگوهای روزمرهی عمومی و حتی در سطوح بالاتر سازمانی به ندرت تشخیص داده می‌شود. به تعبیری رمانتیک، سوگیری بازیگر نقش اولی است که بر روی صحنهی نمایش هنرنمایی می‌کند، درحالی که نویز همان سیاهی لشکری است که در پسِ صحنه درحال ایفای نقش است. درباره‌ی سوگیری در هزاران مقالهی علمی و ده‌ها کتاب مشهور بحث و بررسی شده، اما در بسیاری از همین مقالات حتی اسمی از نویز برده نشده است. کتاب حاضر تلاشی است برای اصلاح این نابرابری، که به تفصیل و با مثال‌های بسیار به موضوع «نویز» می‌پردازد و پاسخی برای سؤالات زیر می‌یابد:
• تفاوت بین نویز و سوگیری چیست؟
• ماهیت قضاوت انسانی چیست و چگونه می‌توان دقت و خطای آن را اندازه‌گیری کرد؟
• قضاوت پیش‌نگرانه چیست و قوانین، فرمول‌ها و الگوریتم‌ها چه مزیت‌هایی به قضاوت‌های انسانی دارند؟
• دلایل اصلی ایجاد خطای نویز چیست و چگونه می‌توان قضاوت انسانی را بهبود بخشید و از خطا جلوگیری کرد؟