اشتغال مهم‌ترین و غنی‌ترین شیوه حضور در فضای عمومی و مشارکت در انواع تعاملاتی است که این حضور ایجاب می‌کند. اشتغال نه فقط منبعی برای کسب درآمد است که میانجی داوری فرد از خود و سنجش محیط پیرامون‌اش نیز به شمار می‌رود. اشتغال،موجب خروج فرد از فضای خصوصی و خانوادگی است و قدم گذاشتن در فضاهایی که هم می‌تواند افق منفعتی و منقبتی بی‌شماری را بر وی بگشاید و هم او را در معرض آسیب‌های گوناگون قرار دهد. همین چند وجهی بودن موضوع اشتغال است که باعث می‌شود فرد و تمام نهادهایی که در سرنوشت او دخیل هستند نسبت به آن برخوردهایی پیچیده داشته باشند.