جمجمه‌ای در کانمارا دومین بخش از تریلوژی لینین است. بخشی از این سه‌گانه که اتفاقا کمتر از دو بخش دیگر مورد توجه قرار گرفته.
این بار هم زمینه مکانی نمایش، لینین است که شهره به زیبایی است و این‌بار هم این زمینه زیبا، بستر وقوع رویدادهایی است که تهی شدن شکل‌های اجتماعی را از محتوای معهود خود نشان می‌دهد. فرم‌هایی از نسبت و مناسبت که با حفظ شکل، ابدا کارکرد سابق خود را ندارند و صرفا محرک پدید آمدن شکلی از نقصان‌اند که آمیزه‌ای از وحشت و خنده‌های بلند هیستریک را سبب می‌شود.
این اثر خواندنی اگر چه در سبک و روش تفاوت چندانی با سایر آثار نمایشی و سینمایی مک دونا ندارد، اما باز هم دربردارنده رویدادهایی ناب و تامل‌برانگیز است.