مشاوره جریانی سیال و پویا است که در حمایت و یاری رساندن به مراجع آسیب‌دیده یا در معرض خطر پس از ایجاد رابطه مشاوره‌ای، برقرار می‌گردد تا او را در گزینش راه حل یا سازگاری با شرایط جدید و کاهش آسیب‌ها یاری دهد. مکاتب مختلف روانشناسی هر یک دیدگاه و رویکردی منحصر به خود نسبت به مشاوره دارند. این رویکردها به سهم خود نقاط قوت و ضعفی دارند که در تمایز فرهنگی، اجتماعی، اقتصادی و حتی مراحل رشدی مراجعان این قوت و ضعف‌ها پررنگ هم می‌شود . مانع از مطلق‌انگاری سودمندی هر کدام از این رویکردها در کار مشاوره می‌گردد. از این رو بهره‌گیری از این نقاط قوت به شکلی تلفیقی و ساختارشکنانه و صرفا با عنایت به ملزومات و اقتضائات هر مرحله از کار مشاوره می‌تواند بسیار راهگشا باشد.