این کتاب، که از دو بخش تشکیل شده است، مجموعه‌ای از مفاهیم اصلی بنیامین نظیر ” تمثیل“، ”هاله“، ”تاریخ“ ، و ”سنت“ و غیره را مطرح می‌کند و می‌کوشد برخورد مفهومی بنیامین با پدیده‌های چون باروک را با ژست‌های مشابه کسانی چون تی.اس. الیوت و اف.ار. لیوس و غیره محک بزند. ایگلتون، در بخش اول، از منظر لکان و دریدا وجوهی از کار بنیامین را که پیش از این تا حدودی مغفول و ومبهم مانده بودند برجسته می‌کند و از این منظر خاص، بر آن‌ها نور می‌تاباند. این کار تلاشی است برای این‌که بنیامین را که کم و بیش به چهره مطلوب مطالعات فرهنگی بدل شده است از پیوستار تاریخ نقد ادبی بیرون بکشد. در بخش دوم، او مفاهیم بنیامین را به شکلی خلاقانه در پس‌زمینه نظریات و نزاع‌های موجود در حوزه نقد ادبی قرار می‌دهد و می‌کوشد از مجموع این مباحث طرحی کلی از نقدی انقلابی به دست دهد. ایگلتون می‌نویسد:(( این کتاب را.... نوشته‌ام تا در عین حال دست ما پیش از معاندان به بنیامین برسد.))