مهربانی اصیل و ریشه‌دار، نگرش عمیقی است که همه انتخاب‌های زندگی ما را تحت تاثیر قرار می‌دهد.
مهربانی یک امکان دلپذیر است، می‌توان موقعیت‌های فراوان روزمره را امکانی برای رشد و توسعه مهربانی به خود و دیگران در نظر گرفت...
می‌توان این ظرفیت را تا واپسین روز حیات دست‌نخورده نگه داشت و موهبت شادمانی ناشی از یگانگی عمیق با خود و همراهی صمیمانه با دیگران را از دست داد.