تاریخ الحاد در اسلام (و دو دین دیگر غربی یا ابراهیمی، یعنی یهودیت و مسیحیت)، در عین حال که تاریخی است سرشار از نادانی، خودشیفتگی، بدسگالی، بیدادگری، و خشونت‌ورزی و خون‌ریزی متصدیان خودگماشته‌ی دین و مذهب، که قلب هر انسان حقیقت‌جو و خیرخواه را شرحه‌شرحه می‌کند، جنبه‌های مثبت نیز، داشته است که یکی از آن‌ها پیدایش افکار و آرای تازه در صحنه‌ی فرهنگی جهان اسلام و، بر اثر آن جرح و تعدیل و حک و اصلاح پاره‌ای از نظرات سنتی، رایج و متعارف دینی و مذهبی که همان متصدیان رسمی دین ترویج‌شان می‌کردند، است، و دیگری درس‌آموزی‌ها و عبرت‌اندوزی‌هایی است که برای ژرف‌اندیشان و تیزبینان امکان حصول‌شان هست.