مزدک بلوری

تابستان

(داستان های آمریکایی،قرن 20م)

رانندگی برای خانم دیزی

(نمایشنامه آمریکایی،قرن 20م)

آری ای پیشگامان!

سابرینا و کورینا

به همۀ زن‌هایی فکر کردم که خانواده‌ام از دست داده بود، به چیزهای وحشتناکی که شاهدشان بوده‌اند، به رفتارهایی که صرفاً تحملشان کرده بودند. سابرینا حالا تبدیل شده بود به چهره‌ای دیگر در میان صف بلند مصیبت‌هایی که نسل‌ها ادامه داشته‌اند. و خیلی زود، وقتی مادربزرگم دوباره دل‌ودماغ داشته باشد، می‌نشیند پشت میز آشپزخانه‌اش، لیوانی پلاستیکی پر از لیموناد توی دست‌های کج‌وکوله‌اش می‌گیرد و قصۀ سابرینا کوردووا را تعریف می‌کند- اینکه چقدر مردها او را دوست داشتند، چقدر کم خودش را دوست داشت و این چطور بالاخره او را به کشتن داد. قصه‌ها همیشه پایان یکسانی داشتند، فقط هر بار دختر متفاوتی می‌مرد و من دیگر دلم نمی‌خواست این قصه‌ها را بشنوم.

چیزهای کوچکی مثل این‌ها

می‌دانست که بدترین اتفاق‌ها هنوز در راه است. از همین حالا احساس می‌کرد دنیایی از مشکلات و گرفتاری‌ها پشت در بعدی به کمینش نشسته، اما بدترین اتفاقِ ممکن را پشت‌سر گذاشته بود؛ اینکه می‌توانست کاری بکند اما نکرده بود، احساس گناهی که مجبور می‌شد باقی عمرش را با آن سر کند. متحملِ هر درد و رنجی هم که می‌شد به درد و رنجی که دخترِ کنارِ دستش کشیده بود نمی‌رسید و حالا مانده بود تا رنجی ورای آن را حس کند.

هم‌نوایی در پاییز

نگاهی به این‎طرف و آن‌طرف جنگل انداخت و فرش پاییزی برگ‌های درختان راش جنگل را به یاد آورد و با خودش فکر کرد آیا اینجا از آن جاهایی است که آدم، وقتی زندگی دیگر برایش غیرقابل تحمل می‌شود، می‌تواند بیاید و روی زمینش دراز بکشد و خودش را برای مرگ آماده کند. ادوین، نورمن، لتی، و مارسیا در لندن دهه‌ی 1970 کارمند اداره‌ای هستند و همگی از درد مشترک در عذاب‌اند: تنهایی. «هم‌نوایی در پاییز» با طنز ملیح و سیاهش، با خوش‌بینی لجوجانه‌اش، اوج کار هنری درخشان باربارا پیم است. جهان این رمان، که اثری است کلاسیک و نوشته‌ی یکی از محبوب‌ترین و تحسین‌برانگیزترین رمان‌نویسان بریتانیا، هم خارق‌العاده است و هم آشنا؛ و به این ترتیب غریب‌ترین وجوه زندگی روزمره را برای ما آشکار می‌کند. اثر هنری ظریف و نیر پرشکوه...

زنان فوق‌العاده

زنان فوق‌العاده زن‌هایی هستند که مردها وجودشان را نادیده می‌گیرند. در کارهای کشیش‌نشین کمک می‌کنند، چای درست می‌کنند، در کلیسا گل‌آرایی می‌کنند و با اعضای کسالت‌آور جماعت عبادت‌کنندگان، که خود کشیش‌ها حوصله‌شان را ندارند، هم‌صحبت می‌شوند. در اداره‌ها، آنها باز هم چای و قهوه درست می‌کنند و کارهای خسته‌کننده‌ای مثل تهیۀ نمایۀ کتاب و نمونه‌خوانی و بایگانی را انجام می‌دهند. نیازهای جنسی‌شان را پنهان می‌کنند و معتقدند نباید اجازه داد چنین احساساتی خودشان را نشان بدهد. اما زن‌هایی که آشکارا جاذبۀ جنسی دارند به نظر نمی‌رسد زنان فوق‌العاده‌ای باشند و این‌طور زن‌ها لازم نیست ازخودگذشتگی کنند و خودشان را با کارهایی مثل شستن ظرف‌ها یا دوختن پرده به زحمت بیندازند. اثری شگفت‌انگیز که به ما یادآوری می‌کند انزوا ممکن است انتخاب خود فرد باشد، نیز اثری یادآور اینکه می‌توان آفرینش رمانی زنده و پرتحرک را به ‌تمامی به قلمرو آن فضیلت ارتجاعی، یعنی بردباری زنانه، محدود کرد. جان آپدایک

خشم در هارلم

صدای فریاد با صدای جیغ لوکوموتیو درهم آمیخت. قطار سیاه‌پوست‌های به خواب‌رفته را در تخت‌خواب‌های کک‌زده‌شان لرزاند. استخوان‌های فرسوده و عضلات دردناک و ریه‌های مسلول و جنین‌های مضطرب دختران نکاح نبسته را لرزاند. گچ سقف‌ها و ملاط بین آجرهای دیوار ساختمان‌ها را لرزاند. موش‌های بین دیوارها و سوسک‌هایی را که روی سینک آشپزخانه‌ها و پس‌مانده غذاها می‌خزیدند لرزاند؛ مگس‌هایی را که مثل زنبورها گله به گله پشت چارچوب پنجره‌ها به خواب زمستانی فرو رفته بودند لرزاند. ساس‌های چاق و پرخون را که روی پوست سیاه‌پوست‌ها می‌خزیدند لرزاند. کک‌ها را لرزاند و به جست و خیز واداشت. سگ‌های به خواب رفته روی تشک‌های کثیف و گربه‌های خواب‌آلود را لرزاند، توالت‌های پر شده را لرزاند و راه کثافت‌ها را باز کرد. خون از گلوی بریده‌اش فواره زد. بوی شیرین و تهوع‌آور خون تازه با بوی گند خانه‌های اجاره‌ای هارلم درهم آمیخت.