کارن هورنای در تعارض‌های درون ما نظریه‌ی پویای روانرنجوری را که میتنی بر تعارض اساسی در برخوردهای مردم دارانه ،مردم ستیزانه، و مردم گریزانه پدید آورد. هورنای ، بر خلاف فروید، روان رنجوری را امری غریزی نمی‌پنداشت. بنا به گفته خودش، نظریه او سازنده است زیرا ((برای اولین بار به ما این امکان را می‌دهد که به ناامیدی روان رنجورانه پرداخته ، آن را از میان ببریم ...تعارض‌های روان رنجورانه را نمی‌توان با تصمیم عقلانی از میان برد ...اما می‌توان [آنها] را با تغییر آن شرایطی در شخصیت که از آن ناشی شده اند از میان برد.