انسان برای خوب زیستن و عشق ورزیدن در این «زمانۀ نامشخص»، قهرمانانه تلاش می‌کند. انتخاب صفت «نامشخص» برای این دوران، شاید واقع‌بینانه‌ترین نگرش به اصل ناپایداریِ وقایع و شرایط زندگی و پیش‌بینی‌‌ناپذیری آنچه تجربه می‌کنیم، باشد، و نویسنده همین ویژگی را بنیان استرس می‌داند. اگر همین اصلْ «واقعیت زیست انسانی» پذیرفته شود، توانایی روان‌شناختی ما برای کنارآمدن با استرس ارتقا می‌یابد. الیسا ایپل نویسندۀ این کتاب، استرس را «موهبتی نجات‌بخش و حیاتی برای بشر» می‌داند که از نظر تکاملی موجب بقای نسل بشر از ماقبل تاریخ تاکنون شده است؛ زیرا این توانایی او را آماده می‌کند با شرایط پیش‌بینی‌ناپذیرِ پیش رو مواجه شود. این کتاب برای کسب توانایی در پیمودن این مسیر یاور و راهنمایی مؤثر است.