در اکثر کتاب‌هایی که درباره کامو وجود دارد سه موضوع ثابت وجود دارد: عصیان، میانه‌روی و پوچی، سه موضوعی که در این کتاب هم به بحث گذاشته شده، چه شالوده اصلی تفکرات کامو بر همین‌ها استوار است. اما این کتاب به دو موضوع دیگر هم می‌پردازد: «سکوت» و «پایبندی». کمتر کسی بوده که به آثار کامو از این دو منظر نگاه کند. در آثار کامو عناصری چون ساحل، دریا و آفتاب، که به‌طور کلی مدیترانه و به‌طور اخص زادگاهش الجزایر را به خاطر می‌آورد، بسیار به کار رفته‌اند اما نویسنده این کتاب می‌نویسد: «شخصیت ساکت مادر بسیار بیشتر از دریا بن‌مایه نوشته‌های کامو را تشکیل داده: این خورشید یا شاید سیاه‌چاله همه‌چیز را به سمت خود می‌کشد»؛ سکوتی که بر اثر حضور ساکت و خاموش مادر در آثار کامو بازتاب یافته، و تنها آرزوی کامو این بود که کاش مادرش می‌توانست هر آنچه نوشته بخواند. در واقع سکوت به تاثیر مادر در زندگی کامو اشاره دارد که تاثیر کمی نبوده و، با این دید، معنای بسیاری از داستان‌های کامو بسیار متفاوت شد. فصل «پایبندی» اما به تأثیر پدر در زندگی کامو اشاره دارد، پدری که او فرصت نکرد هیچ‌وقت بشناسدش اما در تمام عمر به تنها آموزۀ او پایبند ماند: پایبندی به انسان و ذات انسانی.