بتهوون دوست‌داشتنی و سالدیده خودمان را تا آستانه مرگ همراهی کردیم. دست به دست او می‌رفتیم که ناگهان دستش را کشید و از ما دور شد و به آن سوی کرانه رفت، و ما دیگر تصویر مدام در تغییر او را پیش رو نداریم، تا آن هنگام تلاش می‌کردیم تصویر ثابتی از او در ذهن نگه داریم و نمی‌توانستیم، اما از این پس وضع فرق می‌کند، وقتی آدمی از دروازه عمر گذشت، آن تصویرهای متغییر و زودگذر چون دود محو می‌شوند، و از او جز نام چیزی نمی‌ماند، و از بتهوون نام او به یادگار ماند و آثار او.