قدرت از این جهت با توانایی انسانی مطابقت دارد که صرفا کنشگری را در بر نمی‌گیرد بلکه کنش و اقدام هماهنگ را می‌طلبد. قدرت یک ویژگی فردی نیست؛ بلکه به یک گروه تعلق دارد و موجودیت آن تا زمانی است که گروه با هم باشند. زمانی که ما می‌گوییم فردی «در قدرت» است در حقیقت به در قدرت بودن شماری از افراد اشاره داریم که به فعالیت آنها اشاره می‌شود. لحظه‌ای که گروهی که قدرتی را در دست می‌گیرد (که بدون گروه یا افراد قدرتی وجود ندارد)، ناپدید می‌شود، «قدرت او» نیز ناپدید می‌شود. در کاربرد کنونی وقتی که ما سخن از یک «انسان قدرتمند» یا یک «شخصیت قدرتمند» به میان می‌آوریم ما پیشتر از واژه «قدرت» به‌طور مجازی استفاده می‌کنیم؛ آنچه که ما به‌طور غیر مجازی به آن اشاره می‌کنیم «توان» است. توان صریحا بیان گرامری است که به‌طور فردی یک امر شخصی را در بر می‌گیرد. این یک ویژگی پنهان در یک ابژه و یا فرد است و به ویژگی آن تعلق دارد که می‌تواند خود را با توجه به سایر اشخاص و یا امور اثبات کند ضرورتا مستقل از آنها است. توان قوی‌ترین فرد نیز همیشه مغلوب تعداد زیادی از افرادی است که اغلب با هم ترکیب می‌شود که دلیل آن چیزی نیست به جز این که قدرت را به خاطر استقلال خاص خود ویران می‌سازد. خصومت غریزی بسیاری از افراد نسبت به یک نفر همیشه از دید افرادی چون افلاطون تا نیچه به رنجش، و حسادت فرد ضعیف نسبت به قوی نسبت داده می‌شود اما این تفسیر روان‌شناختی آن چیزی نیست که مورد نظر ما است. این ماهیت یک گروه و قدرت آن برای چرخیدن به سوی استقلال، ویژگی توان فردی است.