سایبان سرخ بولونیا به دوره آخر ناداستان‌نویسی‌اش تعلق دارد: جستاری قطعه‌قطعه که نویسنده در آن لحظه‌هایی از زندگی خودش را به یاد می‌آورد؛ لحظه‌هایی که در طول سال‌ها از یاد نرفته‌اند و در این لحظه‌ها عموی از دست‌رفته‌اش هم حضور دارد؛ لحظه‌هایی که با او گذاشته‌اند؛ لحظه‌هایی که با او گذشته‌اند؛ لحظه‌هایی که در غیاب او گذشته‌اند و این لحظه‌های بودن به بولینا پیوند می‌خورند.