اگر پزشک معالج مامان از همان نخستین نشانی‌هایش سرطان را دریافته بود چه پیش می‌آمد؟ تردیدی نیست که به وسیله اشعه با سرطان مبارزه می‌شد و ممکن بود مامان دو یا سه سال بیشتر زندگی کند. ولی در آن صورت از خصیصه دردش آگاه می‌شد و یا دست کم دچار سوءظن می‌گشت و پایان زندگیش را در میان دلهره می‌گذرانید. آنچه مایه تاسف ما بود این است که اشتباه پزشکان ما را گول زد؛ وگرنه دلخوشی مامان نخستین موضوع مورد علاقه ما می‌شد. محظورات چان و پوپت به حساب آورده نمی‌شد. من او را بیشتر می‌دیدم و برایش شادمانی‌ها می‌آفریدم.