کتاب حاضر را می‌توان این‌گونه توصیف کرد: قرائت والاترین بن‌مایه های نظری ژاک لاکان در کنار و از طریق موارد و مصادیق نمونه‌نمای فرهنگ توده‌ای معاصر؛ کتابی که برای آشنایی با اصول عقاید لاکانی (به مفهوم الاهیاتی کلمه) بی‌رحمانه از فرهنگ مردمی بهره‌برداری می‌کند و آن را چونان ماده‌ای سهل‌الوصول برای توضیح نه فقط ابهامات بنای نظری عظیم لاکان، بلکه گاهی همچنین برای توضیح جزئیات ظریف‌تری به‌کار می‌گیرد که در برداشت‌های مسلط دانشگاهی از نظریه‌های لاکان مغفول مانده است.
بخش نخست کتاب می‌کوشد ساحت امرواقعی لاکانی را بپروراند. بخش دوم سه رهیافت تازه درباره‌ی هیچکاک را پیش می‌کشد. بخش سوم از نظریه‌ی متاخر لاکان بهره می‌گیرد تا نتیجه‌گیری‌هایی چند در خصوص حوزه‌ی ایدئولوژی و سیاست عرضه کند، سپس راه تازه‌ای برای مفهوم‌پردازی درباره‌ی گسست میان مدرنیسم و پست‌مدرنیسم پیشنهاد می‌کند. کتاب با تحلیلی از پارادوکس‌های درونی مفهوم دموکراسی به پایان می‌رسد.