اریک فروم در کتاب درباره‌ی نافرمانی می‌نویسد، تمامی دیکتاتورهای اقتدارگرای قرن بیستم «آدم سازمانی» تولید کردند که کورکورانه از دستورات پیروی کند، هرچقدر هم که نفرت‌انگیز باشد. درعین‌حال، گونه‌ای سازش‌کاری در دموکراسی‌های غربی به‌وجود آمده که تنها عامل آن ابزارهای ظریف‌تر مصرف‌گرایی گسترده بوده است. در دموکراسی‌ها، که قدرت اقدام به تخریب‌های برگشت‌ناپذیر در دست افراد معدودی است، فرد نیز باید توانایی خود را برای مخالفت و «نه» گفتن به صاحبان قدرت حفظ کند و اعتلا بخشد.
به عبارت دیگر، انسان امروزی در مواجهه با این فشارهای سازش‌کارانه از هر نوع، باید به دنبال بیانی معتبر باشد تا عمیق‌ترین درک از خود را حفظ کند. فروم هم سرمایه‌داری و هم کمونیسم تمامیت‌خواه را در حرکت به سمت گونه‌ای بوروکراسی صنعتی انکارکننده زندگی می‌بیند و اولی را به دلیل نادیده گرفتن و دومی را به خاطر خیانت به آرمان‌های گونه‌ای سوسیالیسم اومانیستی واقعی که در آن مردم بر اشیاء، زندگی بر دارایی و کار بر سرمایه ارجحیت داشته باشد سرزنش می‌کند.
درباره نافرمانی از آثار مهم قرن بیستم به شمار می‌آید که الهام‌بخش نسل‌های متعدد خوانندگان بوده و همچنان اهمیت خود را تا به روزگار ما حفظ کرده است.
در مواقع بحران، آثار بزرگ فلسفی در درک بهتر جهان به ما کمک می‌کنند. درباره نافرمانی از جمله این کتاب‌هاست که در جهان پرتنش سیاسی امروز ماهیت حقیقت، میل خطرناک بشریت به استبداد، تاثیر رسانه‌ها و ارتباطات جمعی و فلسفه مقاومت را نشان می‌دهد.