یونگ در دستگاه روانشناسی خود که مبتنی بر پژوهش تجربی است می‌کوشد که پدیده‌های گوناگونی را که به انسان مربوطند و از جمله دین را بر بنیاد شیوه‌های علمی بررسی کند و از توسل به هرگونه ملاحظات فوق طبیعی و یا فلسفی بپرهیزد. او در تبیین مفهوم و علائم دینی، پای فعالیت خلاق ضمیر ناخودآگاه را به میان می‌آورد و در عین حال دین را محصول حالت مراقبه و تذکر و توجه دقیق به بعضی عوامل مؤثری می‌داند که انسان عنوان «قدرت ظاهر» را به آن اطلاق می‌کند.
این کتاب که از معروف‌ترین آثار کارل گوستاو یونگ، روانشناس، پزشک و فیلسوف سوئیسی است شامل سه سخنرانی است که در سال 1937 در دانشگاه بیل آمریکا ایراد گردید و بعدا با اصلاحات و اضافات و تعلیقاتی با عنوان «دین و روانشناسی» به چاپ رسید، اما در لحن ساده و بیان گفتگو وار آن تغییری داده نشد و بنابراین می‌توان این کتاب را از زمره آسان‌فهم‌ترین آثار یونگ شمرد که در عین حال تا عمق پیچیده‌ترین عقاید او پیش می‌رود و چکیده نظریات فلسفی او را به ساده‌ترین شکل عرضه می‌کند.